Pasierbiec - pielgrzymka

Co roku w pracy u Marzenki organizowane są pielgrzymki do nie nazbyt odległych sanktuariów. Tym razem padło na Pasierbiec. Padło ale i padało - od dwóch tygodni padało, i przestać nie chciało, zatem w ostatnich dniach wycofała się masa uczestników. Trudno im się dziwić, ale wyszli z nich ludzie małej wiary - żelazne jadro jednak pozostało a przy okazji załapałem się też i ja.

Wyjeżdżamy z Brzeska



Trasa oczywiście busikiem - ja bym tam mógł i potuptać - ale dla wielu innych uczestników pielgrzymki było by to mordercze.

Jak to w Beskidzie Wyspowym, drogi kręte, łamane, skręcające pod nieprawdopodobnym katem w nieprawdopodobnym, niemożliwym do przewidzenia kierunku... na szczęście nie ja prowadzę, więc mogę do syta cieszyć się mijanymi miejscami.  Krajobrazy są cudowne... tyle że niewidoczne z powodu mgły, co wszakże nie przeszkadza mi się nimi zachwycać.

Program jest prosty, pielgrzymkowy; msza, poczęstunek w domu pielgrzyma, droga krzyżowa (jak nie będzie padać...za bardzo), ewentualnie czas na piknik, ale w to nikt nie wierzy.

Ołtarz polowy

 Ciepła nie ma...

 Pomiędzy przyjazdem a mszą jest trochę czasu - co wykorzystuję żeby się urwać - dzięki temu macie zdjęcia z poprzedniego postu które pokazują stare sanktuarium. 

Oczywiście spotykam kolegę...

A potem już grzecznie idę do kościoła, siadam w ławce i wraz z innymi czekam. 

 Ale nie bezczynnie - obfotografowuję wnętrza. 

 Kościół jest jasny, przestronny, przemyślany, solidnie obwieszony wotami, widać że ludzie tu znajdywali to co było im potrzebne. 

 

 Wkrótce ktoś tu będzie wstępował w szranki małżeńskie... 

Po mszy idziemy na poczęstunek - ja tam bym wolał poszwendać się po okolicy - ale nie wypada.  Trochę mnie to gniecie, lata samotnych wypadów uczyniły ze mnie osobnika któremu trudno jest się podporządkować grupie. 

Wykorzystuję czas zwiedzając Dom Pielgrzyma 

O tym będzie następny wpis. 

 Nasza grupa z góry...

 i z dołu...

A potem ruszamy już na drogę krzyżową. 

Bardzo nieszablonową, pełną odniesień do naszej polskiej historii.

Zmuszającą do przemyśleń.

I - sąd

 II - wzięcie krzyża

 III - pierwszy upadek

 IV - Jezus spotyka Matkę

 Przedstawienie tak pełne dramatyzmu i dynamiki, choć absolutnie nieruchome że aż przechodzą ciary po plecach. 

 V - Szymon Cyrenajczyk pomaga nieść krzyż. 

Ale to nie Szymon - to Jan Paweł II! 

Pamiętacie gdy nakłaniano Go do ustąpienia? 

"nie schodzi się z krzyża" odparł. 

 VI - Weronika ociera twarz Jezusowi 

A w tym samym czasie krzyż dźwiga bł. ks. Popiełuszko. 

Zatłuczony za prawdę i dawanie nadziei...

Jedni kapłani byli mordowani, inni "współpracowali ale nikomu nie czynili krzywdy"...  

 VII - drugi upadek. Krzyż podtrzymuje ks. Franciszek Blachnicki. Postać która starczyła by na kilka życiorysów. Nie wymienię żadnego z jego dzieł, bo bym wartościował. 

Chcecie doczytajcie sami. 

 

 VIII - Jezus spotyka płaczące niewiasty.

klęczą postacie Stanisławy Leszczyńskiej i Stefanii Łąckiej.... kim były?

Mało kto pamięta, mało kto chce pamiętać. 

To kobiety które podczas porodów w Auschwitz ratowały nowonarodzone dzieci.

Antybohaterki Manif, Czarnych Marszy itp. akcji spod znaku Adolfa Hitlera bo to on przecież wprowadził dla Polek aborcję na życzenie 9 marca 1943 roku...

 IX - Trzeci upadek i znów ktoś podtrzymuje krzyż. To bł. ks. Roman Sitko - rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Znów życiorys bogaty aż do przesady.

 X - odarcie Jezusa z szat.

przy Zbawicielu kardynał Wyszyński - jemu też komuniści kościoły i majątki zakonne ograbili. Co wtedy powiedział?  

"Jeszcze nigdy Kościół w Polsce nie był tak silny, jak teraz" i miał rację 

 XI - przybicie do krzyża. 

 XII - Śmierć

W tym momencie zaczynają dziac sie u nas niezwykłe rzeczy - nagle chmury i mgła sie rozwiewaja - piekne, gorące słońce, cichjnie wiatr, jest naprawde przyjemnie.

Niesamowite.

 XIII - Pieta.

 XIV - Złożenie do grobu.

Postacie ks Jana Czuby - zamordowanego w Kongu i Ojca Zbigniewa Strzałkowskiego (mój ziomal) ofiary komunistycznej partyzantki w Peru...

 Alleluja!!! 

A tamte szczyty?! cóż czekają na mnie...