Lecz trudno by księgi pamiątkowe na publicznych placach wystawiać, zresztą kto by je przeczytał? a tak tuż obok drogi, naprzeciw kościoła postawiono pomnik,niby niewielki, skromny, nie rzucający się w oczy, ale ważny. Z mnogości nazwisk wynika że chyba każda rodzina z Łękawicy, w ten czy inny sposób, w pierwszej, czy drugiej wojnie, czy na froncie, czy w obozie, czy podczas nalotów, czy z rak gestapo, nawet w Powstaniu Warszawskim kogoś straciła. Pewnie gdyby tu dołączyć ofiary NKWD i "utrwalaczy" lista była by zdecydowanie dłuższa.
Więc zawsze jest ta możliwość, że potomek jednego z rodów, znajdzie swoje nazwisko na cokole i... poczuje się do czegoś zobowiązany, może niekoniecznie do aktu bohaterstwa, czasami wystarczy po prostu nie być szują.
Taka klasyczna galicyjska kamienica, pasuje do tego krajobrazu średnio, ale zamieszczam ją aby pokazać typowy dla Galicji z okresu Franciszka Józefa styl budowlany. Zapewne mamy do czynienia z budynkiem powstałym na potrzeby mieszkaniowe nauczycieli miejscowej szkoły, albo innych funkcjonariuszy państwa Austro Węgierskiego.
Obecnie zamiast tarasu (lub daszku) nad portykiem mamy tandetna werandę.
Pomnik - ufundowany w 1933 roku, po bokach tablice z czerwonego granitu, z nazwiskami poległych w czasie II W. Ś. rzecz jasna późniejsze.
Niestety nie miałem kogo się spytać jak komuna tolerowała tego ukoronowanego orła- być może udawała że go nie dostrzega?
Jak widać listy obejmują wiele nazwisk.
Ogromna danina żyć ludzkich, zwłaszcza na tak w sumie niezbyt ludną okolicę.
Te zdjęcia są pomniejszone na potrzeby internetu, ale gdyby ktoś chciał, to dysponuję większymi na których spokojnie można odczytać wszystkie nazwiska.
1 comment:
Dobrze, że choć tyle pozostało.
Post a Comment