Wrocław Praga czyli - kolejna podróż poślubna.

Z Paryża zrezygnowaliśmy już dawno temu, nie wykluczamy, ale żeby o tym marzyć ? Co to, to nie.
Jest tyle innych pięknych, niezwykłych miast. Rozważana jest przede wszystkim Praga, lecz w grę wchodzi też Drezno. Przez pół roku losy się ważą, musimy porównać różne za i przeciw, dojazd, cenę, czas, okres... sporo. W ostateczności pada na Pragę. Z przesiadkami ale za to we WROCŁAWIU - dawno wyczekiwana szansa by liznąć Wrocław nocą!

Oczywiście jedziemy autokarami - turystyka samochodowa to jakiś masochizm. Mam się nie napić piwa w Pradze, nie zdrzemnąć w drodze, zamiast o zabytkach myśleć czy dobrze zaparkowałem, zamiast o widokach za oknem wpatrywać się w znaki i kierunkowskazy? Zwłaszcza gdy finansowo jazda w dwie osoby wychodzi niewiele drożej niż koszty przejazdu samochodem (benzyna, autostrady itp.).

Bilety kupujemy w firmie Mądeltrans - nieco reklamy ale zasłużyli! Dziewczyny nagrzebały się w rozkładach jazdy, cennikach, promocjach... ale to co znalazły dokładnie pokrywa się z naszymi oczekiwaniami.

Wyjazd w piątek o 14, Neobusem (ciacho i mineralna w cenie biletu) z Tarnowa, autostradą do Karkowa i dalej na Katowice i Wrocław - jest okazja do drzemki, ale póki co działa adrenalina i tylko pokimujemy z rzadka, na ostatnim odcinku gdy z lewej strony wznosi się masyw Ślęży - no to już całkiem zaczyna mnie nosić - jeszcze tam nie łaziłem.

We Wrocławiu jesteśmy koło  19 i ... błądzę, mam mapę i nie mogę dojść do centrum! Wściekłość i frustracja - NIC mi nie pasuje! Musimy zapytać o drogę miejscowych. Oczywiście... idziemy w przeciwnym kierunku! (dopiero w domu weryfikując moją mapę z mapami wujka Googla - stwierdzam iż... na tej mojej jeszcze PRLowskiej jakiś dureń (pewnie w ramach wprowadzenia dywersantów i odwetowców w błąd) zaznaczył dworzec PKS na północ zamiast na południe od dworca PKP - czyli w/g mapy idąc do centrum pod torami nie miałem prawa przechodzić - tymczasem... tymczasem jest dokładnie odwrotnie i trzeba było iść prosto pod wiadukt! W każdym razie ma[pa ląduje w kieszeni spodni i już po nią nie sięgam. Dalsza część spaceru to już CZYSTY ZACHWYT!

 Wrocław wieczorową porą.

Lato, ciepło, tłumy spacerowiczów, rowerzyści, rolkarze, zakochani.

Światła, wystawy, iluminacje, pokazy uliczne, występy, fontanny...

a jeszcze czas mundialowy - bary kibica, ogródki piwne, szaliki.

Trzy godziny wałęsania i niestety musimy wracać - na minutę przed północą mamy Polbusa do Pragi 

Noc

Za oknami i tak guzik widać, zaczyna padać 

Zapadamy w drzemkę. 

mamy 4 godziny, 50 minut (nominalnie) na sen. 

Praga wita nas nocą, no powiedzmy wczesnym świtem (na tej samej zasadzie na jakiej po przejściu równika idziemy prosto na biegun). 

Siadamy przy McDonaldzie, ma stoliki na zewnątrz, odgarniamy warstwę opakowań, kubków, frytek i czipsów. Rozkładamy się z własnym śniadaniem - nie ma powodów do pośpiechu - przed nami 19 i pół godziny na zwiedzanie. 

Do hosteli wracają mniej lub bardziej zawiane grupki nocnych imprezowiczów, a zza dachów zaczyna jawić się poświata - świt. Plecaki na grzbiety i ruszamy. 

Zaczyna padać, nie bardzo ale tak w sam raz. 

Przed nami wzgórze Letna    

 Widok z Letnej na uśpioną jeszcze i już Pragę

Następnie przez Most Karola idziemy na Małą Stranę

 O tej porze jest tu pusto, miło i romantycznie - za dwie godziny zaczną się tędy przewalać rzeki turystów, szum głosów sięgnie poziomu kilkudziesięciu decybeli i trzeba będzie krzyczeć by przekazać jakąkolwiek wiadomość - ale póki co jest cicho. 

 Hradczany - i panorama Pragi

 Nadal pusto, cicho choć życie już się zaczęło - Zmienili wartę przy wejściu na teren zamku, pojawiają się pierwsi tacy jak my plecakowcy, z ulic poznikali już pijaczkowie. 

Słońce wyszło zza chmur całkiem nieoczekiwanie - nagle zrobiło się jasno. Nie wiadomo skąd pojawili się przewodnicy - każdy w dłoni dzierżył dziarsko jakiś długi a charakterystyczny przedmiot - sztuczny kwiat, parasolkę, kij z pękami tasiemek itp... ot taki sygnał dla powierzonego im stada. Nagle puste dziedzińce zatłoczyły się, zabłysnęły fleszami, zagulgotały setką różnych języków.

Spacerujemy, siedzimy na ławeczkach, cieszymy sie naszym tu i teraz - o 10 otworzą pocztę to wyślemy sobie i rodzinie kartki.

Potem znów spacer, obiad, piwo, spacer, zakupy w sklepach spożywczych żeby na głodnego nie wracać, Czekolada dla babuni, piwo dla Dziadka i Mamy,  lentilky dla chłopców - w końcu ostatnie chwile na dworcu i powrót.
Tym razem za pięć dwunasta ;-) dosłownie - 23.55. Polbus prawie pusty rozsiadamy się obok siebie i śpimy w najlepsze  We Wrocławiu jesteśmy o 4.45. O 6.10 wracamy do Tarnowa Albatrosem i także odsypiamy.

Na utrwalenie sobie wrażeń, przyjdzie czas, w domu, przy kawie, rozmowie, przeglądaniu pamiątek...

Zapraszam.