Słotwina - rezerwat ?

"Rezerwat został utworzony w 1987 roku. Pow. 3.30 ha. Celem jego jest zabezpieczenie naturalnego stanowiska objętego całkowitą ochroną pióropusznika strusiego. Ta efektowna, rzadko występująca w kraju paproć, przypomina z wyglądu pióro strusia, co znalazło swój wyraz w nazwie. Z roślin objętych ochroną gatunkową występują ponadto, wawrzynek wilczełyko, bluszcz pospolity, kopytnik pospolity."

Przepisałem to żywcem z tablicy objaśniającej.

Czy teren o powierzchni 3.3 ha to w ogóle rezerwat? Dobrze że choć otacza go kawałek lasu tworząc otulinę, ale obok jest szalenie ruchliwa trasa z Kraków - Kijów przez Tarnów, Rzeszów, Lwow i pomniejsze.  Od południa mamy intensywnie uprawiane pola. Co gorsza w samej otulinie znajduje się parking leśny (miejsce pracy tirówek), a teraz jeszcze otwarto "smażalnię pstrągów" łącznie z wysoce badziewnym pomysłem sztucznego zalewu z którego się wyławia ryby (spokojnie można to nazwać eutanazją). W efekcie śladów po ludziach mamy tam więcej niż śladów przyrodniczych. A życie zwierzęce jest tak dalece ograniczone że nawet nie ma ostrzeżeń przed kleszczami.

Znam lasy w okolicach Machowej - nie spodziewałem się cudów - no ale to miejsce leży całkiem nie daleko i jakoś tak głupio wędrować hen w dal, mając niezgruntowaną okolicę. Więc pojechaliśmy.

I to w zasadzie wszystko co można na ten temat napisać - byliśmy, widzieliśmy, nie wrócimy...

Na koniec mała anegdota, kaducznie lubię wypuszczać bliźnich i trafiła się okazja.  W pewnym miejscu czuć było przeogromny fetor, coś zdecydowanie przypominającego odór rozkładającego się mięsa. Nakazałem rodzince aby poszli szybciej a sam zostałem aby znaleźć "padlinę". Pech chciał że w drugą stronę szła także rodzinka, korpulentna matrona w wieku mocno balzakowskim,  jej córa tyleż samo korpulentna  (szpetna że bez sześciocyfrowego posagu nawet sam Diabeł za żonę jej nie pojmie) , synalek nawet nie utyty (małopolski zwrot oznaczający grubasa) , wręcz opuchnięty. Stawkę zamykał mężulo, z wywalonym na wierzch pępkiem.
Mijają mnie i nagle dociera do nich  smród ów zacny, gęsty i zniewalający. Chwila konsternacji, patrzą jedno po drugim,potem na mnie, potem znów na mnie, wreszcie widzę w ich oczach zrozumienie że żywy człowiek z siebie takiego zapachu wydać nie może - więc znów konsternacja i znów spojrzenia.Wpadam im w tę konsternację zagadując:
- Cuchnie?
- Strasznie! Wie pan, jak by coś gniło!
- Zgadza się - odpowiadam matronie - wie pani, kilka dni temu w gazecie pisali że zaginęła jakaś tirówka, podejrzewają morderstwo na tle sporów o pieniądze. To sobie pomyślałem że jak znajdę ciało, to załapię się na nagrodę od policji, zawsze parę groszy się przyda - dodałem tonem usprawiedliwienia...

"Co się działo, ach co się działo..." można by zacytować Młynarskiego. Krzyk, wrzask, sapanie, odwrót, panika, strach, tratowanie wzajemne... uczta dla konesera ;-)

A oto winowajca

Sromotnik bezwstydny (Phallus impudicus L.)

inne nazwy: sromotnik smrodliwy, sromotnik śmierdzący, sromotnik wstydliwy, panna-bedłka, słupiak cuchnący. Nazwy regionalne: śmierdziak, śmierdziuch, śmierdziel, smrodnik, smrodziuch, sromnik, bedłka pańska, jajczak

(cytuję za Wikipedią)